Continue concurreren om betaald werk, geen sociale zekerheid, weinig perspectief op de woningmarkt, nooit echt relaxt een dagje vrij. Klinkt dit bekend?
Van der Waals’ essay leidt niet naar oplossingen, maar haar analyse van de status quo is pijnlijk scherp. Lees of luistertip voor iedereen die zelf creatief freelancer en/of millennial is, of iemand kent die tot die categorie behoort.
Je kunt alles doen wat je wilt, als je er maar hard genoeg voor werkt.
Millennials, de generatie geboren tussen 1980 en 1995, groeide op met de ingebakken verwachting dat je met keihard werk alles van jezelf kunt maken.
Dat was even slikken toen zij rond de kredietcrisis op de arbeidsmarkt terechtkwamen. In de klusjeseconomie zoals we die vandaag nog kennen is een vaste baan, of zelfs fatsoenlijke betaling, verre van vanzelfsprekend. In creatieve beroepen en in de cultuursector geldt dat
Zorg dat je geen kansen laat lopen, want voor je het weet mis je de boot.
De kredietcrisis is inmiddels al lang geleden, maar de consequenties daarvan op de economische positie van grote groepen mensen zijn in het tijdperk Rutte niet verholpen.
Lieve millennials, denk ook eens aan een lidmaatschap van de Kunstenbond.
Grote structurele problemen op de arbeidsmarkt schreeuwen om collectieve oplossingen. Wie zorgt ervoor dat jouw generatie hierin gehoord wordt?