Soms meldt een lid zich bij ons met een verhaal waarvan wij denken, komt dat nog voor in onze sector? Verhalen over rammelende afspraken, treiterijen, pesten, machtsmisbruik.
Door de #Metoo discussie kwamen al heel wat verhalen naar boven. Maar veel blijft toch nog gewoon onder de pet. Waarom is het zo lastig om de verhalen op te halen?
Uit angst! Bang om je baan of de opdracht te verliezen, bang om te boek te staan als iemand die zaken aan de kaak stelt, die lastig is! Bang om op een zwarte lijst te komen en niet meer te worden uitgenodigd voor audities. Waarom zou ik mijn hoofd boven het maaiveld uitsteken?
Zo houden we ons zelf gevangen. De verhalen die wij horen mogen we vrijwel nooit gebruiken. Dat doen we ook niet maar het is wel lastig. Want zonder de verhalen en ervaringen kunnen we ook moeilijk dingen aan de kaak stellen en veranderingen voor elkaar krijgen.
Wordt het niet tijd voor meer transparantie en iets meer solidariteit? Want waarom niet iets zeggen dat niet alleen jou maar ook je collega’s kan helpen?
We zijn al met de hele cultuursector bezig met het opzetten van een meldpunt voor de werknemers en opdrachtnemers die het slachtoffer zijn van onder meer (seksuele intimidatie). Hier kun je begin dit voorjaar terecht met je klachten.
Wij willen mensen die ergens tegen aan lopen in hun werk een podium geven. Zodat we kunnen leren van deze ervaringen.
Het eerste verhaal is van een muzikant die na 22 jaar werd ontslagen bij zijn werkgever. Het is een voorbeeld waar te veel te lang niet goed is aangepakt en waar er uit angst nooit gesproken werd.
Deel jij ook je verhaal? Mail naar pepijntenkate@kunstenbond.nl