Tekst: Martin Vernooij
Foto: Christine van Rooijen
De Roel Oostraprijs 2019 wordt in september uitgereikt. De gastvrijheidsprijs van Kunstenbond en Act, voor theaters in Nederland. Redactielid Martin Vernooij ging langs bij ouwe rot in het vak: Frits Lambrechts, zelf ook betrokken bij de organisatie van de prijs, om eens horen hoe gastvrij hij werd ontvangen bij de vele theaters waar hij speelde.
Ik tref hem op het Van der Pekplein, Amsterdam Noord. Al 60 jaar de heerlijke plek in de stad van deze rasartiest en levenslang vakbondslid. ‘Ja, aha, daar bent u!‘ roept hij met zijn karakteristieke stem, net zo uitbundig als eerder aan de telefoon.
Heeft u nog gespeeld in De Lawei in Drachten toen Roel Oostra daar directeur was?
“Jazeker, toen ik nog jong en mooi was had ik een eigen cabaretgezelschap. En Roel Oostra, 97 jaar is ie nu, was een theaterdirecteur die ontzettend om zich heen keek en alle jonge mensen die talentvol waren en nieuwe dingen wilden doen, daar was hij voor. Van meet af aan heeft hij dat gestimuleerd tot vreugde van velen. Roel Oostra speelde zelf toneel en cabaret met een jong gezelschap in heel Friesland. En hij vond het plezierig, vooral in de winter, als hij aankwam in het theater dat er een kopje koffie was en een broodje. Dat soort dingen heeft hij dus ook als theaterdirecteur altijd meegenomen.”
Heeft u nog een herinnering hoe Roel Oostra zelf de ontvangst deed?
“Hij was een buitengewoon charmante man die wist wat je nodig had. Er was een avond dat ik in Drachten zou spelen, die was uitverkocht maar toen ik in de auto stapte was er net vanuit het zuiden een ijzelbui geweest. Ik schoof in de auto van de ene kant naar de andere. Dus ik heb hem gebeld. Ik zeg (met overslaande stem, red): ‘Roel, het spijt me verschrikkelijk maar ik kan vanavond niet komen.’ “Hoe kan dat nou! “riep hij dan ”Hoe kán dat nou?, maar hier is niets!” Gelukkig kwam die ijzel ook in Drachten terecht.”
Ik ben begonnen als medewerker van Wim Kan. Dan werd je met eerbied ontvangen. ~ Frits Lambrechts, acteur en bestuurslid vakgroep Theater en Dans
Zijn er voorbeelden uit uw verleden dat de service bij een theater wel eens tegenviel?
“Nou vaak genoeg zijn we ergens aangekomen waar de deur nog niet eens open was! Je hebt vaak een grote reis achter de rug. Dan kom je dus in zo’n theater en dan is het hartstikke donker. Dan weet je niet wie de sleutel heeft. Uiteindelijk zijn we er wel ingekomen hoor, maar je moet niet vragen hoe.”
Wat zijn uw beste ervaringen bij de ontvangst?
“Ik ben begonnen met cabaret, 2,5 jaar als medewerker gewerkt bij Wim Kan. Maar ja dat is duidelijk: Die man werd op handen gedragen, dan werd je met EERBIED ontvangen, met hoofdletters. Daar werd ik in meegezogen. Het is nog steeds wel anders bij onbekenden.”
Is er in het buitenland meer waardering voor artiesten dan in Nederland?
“Er is wel een fundamenteel verschil hoe je als artiest behandeld wordt in Duitsland. Dan ben je Herr Schauspieler, dan wordt je keurig behandeld. Hoe we dat in Nederland voor elkaar krijgen? Niet.”
“En nu gaat u mij nog vragen: Meneer Lambrechts, hoe is het eigenlijk met uw liefdesleven?”
Zijn schaterende, hese lach klinkt over het plein.
Met een grote glimlach laat ik deze creatieve wervelwind van 82 jaar weer achter in zijn geliefde Noord.