Voor mensen die vanaf 1 juli 2015 langdurig arbeidsongeschikt zijn geraakt
Samenvatting
Op 8 november 2019 heeft de Hoge Raad zich op verzoek van de kantonrechter in Roermond uitgelaten over de zogenaamde ‘slapende dienstverbanden’. De Hoge Raad oordeelt dat werkgevers verplicht zijn om het dienstverband van langdurig arbeidsongeschikte werknemers op diens verzoek te beëindigen onder toekenning van de wettelijke transitievergoeding.
Wat betekent een ‘slapend dienstverband’?
Een slapend dienstverband is een dienstverband dat een werkgever na twee jaar arbeidsongeschiktheid van de werknemer niet heeft opgezegd (hoewel de werkgever daartoe wel bevoegd is) en waarbij de werknemer geen loon meer krijgt van de werkgever. Na twee jaar arbeidsongeschiktheid neemt het UWV de loonbetaling immers over, ook als het dienstverband niet wordt opgezegd. Werkgevers doen dit omdar zij zo de in de wet opgenomen transitievergoeding (dit gaat afhankelijk van de duur van het dienstverband vaak om vele tienduizenden euro’s) bij het einde van het dienstverband niet hoeven te betalen.
Goed werkgeverschap
De Hoge Raad heeft op 11 november 2019 geoordeeld dat de werkgever op grond van goed werkgeverschap, de in de wet opgenomen verplichting dat een werkgever zich ten opzichte van de werknemer redelijk opstelt, verplicht is om na twee jaar arbeidsongeschiktheid van werknemer in te stemmen met een voorstel van de werknemer om de arbeidsovereenkomst te beëindigen onder toekenning van een vergoeding aan de werknemer die ten minste gelijk is aan het bedrag aan de wettelijke transitievergoeding dat verschuldigd zou zijn bij beëindiging van de arbeidsovereenkomst op de dag waarop de werkgever wegens arbeidsongeschiktheid van de werknemer de arbeidsovereenkomst zou kunnen (doen) beëindigen.
Wet compensatie transitievergoeding
Bij de beslissing lijkt voor de Hoge Raad van doorslaggevend belang te zijn geweest dat op 1 april 2020 de wet Wet compensatie transitievergoeding in werking treedt, die terugwerkt tot 1 juli 2015. Deze wet komt tegemoet aan het belangrijkste bezwaar en naar oordeel van de wetgever terechte bezwaar van de werkgevers sinds de invoering van de Wet werk ene zekerheid op 1 juli 2015 ‘dubbel gepakt te worden’ bij langdurig zieke werknemers. Werkgevers vonden het begrijpelijkerwijs onrechtvaardig dat zij na twee jaar het loon doorbetaald te hebben en kosten inzake de re-integratie gemaakt te hebben ook nog een transitievergoeding aan de werknemer moesten betalen. Met de nieuwe wet wordt de betaling van de transitievergoeding in beginsel en met terugwerkende kracht tot 1 juli 2015 door het UWV gecompenseerd*. Met deze wet heeft de wetgever dus beoogt om een einde te maken aan het verschijnsel ‘slapende dienstverbanden’.