Het is donderdagavond 12 maart en ik zit eindelijk op de bank. Gekke dag. We besluiten om het kantoor van de Kunstenbond/Ntb te sluiten en verder thuis te werken. We hebben een superleuk team, dus we zullen elkaar best gaan missen. We hebben vele digitale middelen tot onze beschikking, dus we gaan minstens zo activistisch door als dat we al deden. En ja hoor, de bom barst al op de werk-app. De gevolgen van het Corona-virus voor mensen in de creatieve en culturele sector, en met name voor ZZP’ers, zijn enorm. We moeten iets doen.
In de actiestand: we hebben informatie nodig van al die zzp’ers in de creatieve en culturele industrie. We besluiten nog diezelfde avond een meldpunt in de lucht te brengen, om zo de schade te inventariseren als gevolg van het Corona-virus. Inmiddels stromen de meldingen over afgezegde klussen en dus gederfde inkomsten binnen op ons meldpunt. De aantallen (huidige stand: 3300) en omvang zijn nu al schrikbarend en nog maar een druppel op de gloeiende plaat.
Gisteren (vrijdag) hadden we met de hele club een telefonische meeting. Een uitdaging om met 15 fanatieke mensen goed telefonisch overleg te hebben. Iedereen vertelt over zijn eigen (huis)werk:
- lobby gestart voor financiële hulp vanuit de rechtenorganisaties
- contact met de politiek en het ministerie over het Noodfonds
- het meldpunt verder onder de aandacht brengen
- individuele leden spreken en adviseren over productie-opzeggingen
- het meldpunt in het Engels vertalen
- contact met collega vak- en beroepsverenigingen
En… als klap op de vuurpijl, flink wat nieuwe leden erbij! We waren op alles een klein beetje voorbereid, maar niet op dat laatste! Daar zijn we natuurlijk blij mee, want samen staan we gewoon sterker. Dit werk kost tenslotte inzet en energie van veel mensen. We hebben jullie betrokkenheid, ervaringen en steun hard nodig!
Met mijn bovenmatige nuchterheid, plannings- en organisatiedrift vergeet ik ondertussen iets cruciaals……
Ik hoor tijdens de telefonische meeting die we met elkaar hebben, op de achtergrond ergens in mijn huis, een andere telefonische meeting. Ik doe de deur even dicht, want het gaat er nogal emotioneel aan toe. Als we met de collega’s alle acties hebben doorgenomen en een nieuwe telefonische meeting hebben gepland, hang ik op. Ik doe voorzichtig de deur open en luister toch even mee.
Mijn man doet aan amateurtheater. Vrij fanatieke club. De komende twee weken zouden ze tien dagen op de planken staan. De club wordt begeleid door professionele regisseurs. Het wordt afgelast. Wat een verdriet voor al dat harde werken van de afgelopen maanden. Ik hoor zinnen als: “Verstandig, we kunnen niet anders, het voelt alsof ik een beetje in een gat val, wat jammer, we hebben er zo hard aan getrokken.’ “Titus geen Shakespeare” staat (even) in de wacht.
We zitten aan tafel met een kop thee en het eerste wat mijn man zegt: ‘Maak je geen zorgen, de regisseur wordt gewoon keurig betaald.’ Oef, denk ik. Dat is fijn, maar nu moet ook ik even stilstaan bij het verdriet en even niet in de regelstand.
Het Corona-virus treft ons inderdaad niet alleen op medisch en economisch vlak. Verdriet om wat je samen of alleen hebt gemaakt, om de producties, concerten, tentoonstellingen, festivals, opnames, shoots, etc. die niet doorgaan. De opgebouwde spanning, de enorme voorbereiding. En niet alleen de makers werken toe naar dat hoogtepunt, maar ook de ondersteuners (van de kassa tot het management) die al deze dingen mogelijk maken.
Bah bah bah, ik ben er even klaar mee. Deze sector heeft genoeg voor zijn kiezen en nu dit. Maar toch, we gaan ervoor! Maandag overleg met het ministerie voor een noodfonds. Dat noodfonds wordt echt nog een hele uitdaging. Het is zo’n groot verlies. Volledige dekking lijkt haast onwaarschijnlijk en het organiseren daarvan wordt ook nog een hele uitdaging. En vooral zorgen dat het noodfonds er voor de ZZP-ers is!
Vanaf gisteren zijn we volop in overleg met de rechtenorganisaties om ook van hen een financiële bijdrage te krijgen voor het noodfonds. Iedereen bij ons is naar beste kunnen en volop aan de slag. Iedereen heeft zijn eigen kracht, dus ik ga toch maar weer even in de regelstand. Meld je inkomensverlies als je dat nog niet gedaan hebt op het meldpunt en zegt het voort!
Wij houden jullie uiteraard op de hoogte.
Anne-Marie Harmsen, directeur Kunstenbond