In ‘Lid in the spotlight’ geven we het podium aan een van onze leden. De denkers, doeners, makers en mogelijkmakers die de culturele en creatieve sector vormgeven. Ze delen hun verhaal, passie en blik op het vak en de sector. Omdat we samen écht sterker zijn. En omdat de kracht van de sector zit in de mensen die haar maken.

Dit keer vertelt freelance kunsthistorica Jennie Casu-Bogaert over het omzetten van kennis in beleving, de uitdagingen en voldoening die ze vindt in haar werk én waarom fair pay ook in de kunstwereld onmisbaar is.

“Kunst is niet alleen iets om naar te kijken, het is iets om te beleven. Als kunsthistorica gaat mijn werk niet alleen over kennis overbrengen, maar over het creëren van een ervaring. Ik wil mensen laten zien, voelen en begrijpen hoe kunst betekenis krijgt.

Daarvoor ontwikkel en geef ik collegereeksen, lezingen, kunstreizen, trainingen en rondleidingen, altijd op het snijvlak van inhoud, zintuig en gevoel. De combinatie van intellectuele verdieping, menselijke interactie en zintuiglijke ervaring is precies waarom ik zo van mijn vak hou.

Door context te bieden, verruimt de blik op kunst en daarmee de waardering, interesse en het begrip ervan. Ik vind het geweldig als ik merk dat mensen anders naar kunst leren kijken door de kennis die ik met ze deel.

Een dame die bang was dat mijn colleges te abstract voor haar waren, maar me later vol trots vertelde hoe ze in een Romaanse kerk ineens van alles herkende. De puber die vroeg of ze terug mocht komen met haar familie om álle verhalen te horen. Of de 87-jarige dame die na een uur ademloos luisteren haar hand op mijn arm legde en zei: ‘Is het nu al voorbij? Ik wou dat u nog meer vertelde.’ Dát is waar ik het voor doe. Voor dat sprankje verwondering, die verbinding.”

“Het leven als zelfstandige kunsthistoricus in de culturele sector kent zeker ook uitdagingen. Zo is het een kunst op zich verschillende projecten en werkvormen te combineren én kwaliteit en diepgang te behouden. En dan heb ik het nog niet over het prijskaartje dat je daaraan verbindt. Dat is soms nog lastiger.

Weten wat je waard bent is één ding, maar opdrachtgevers daarvan overtuigen, is wat anders. Toch mag passie voor je vak géén excuus zijn voor onderbetaling. Door kwaliteit te leveren, weet ik vaak te overtuigen. En als er echt geen budget is? Dan zeg ik soms nee. Niet makkelijk, wel nodig.

Vakmensen in de culturele sector verdienen erkenning, bescherming en waardering. Wij zijn geen hobbyisten, wij zijn professionals. De Kunstenbond helpt om die waarde zichtbaar te maken. Essentieel als je het mij vraagt, want fair pay begint bij bewustwording én de moed om op te komen voor je vak en sector.

Daarom is mijn boodschap aan collega’s ‘Blijf trouw aan je expertise en visie. En durf je eigen weg te gaan, ook als die afwijkt van bestaande formats, en handel daar zakelijk naar. Want wat wij doen, doet er écht toe’.”