Interview door Kim Smits

Lamiae El Hajjaji is beeldend kunstenaar en oprichter van storytelling agency LAMEIAE. Ze vertaalt ideeën naar visuele verhalen door middel van grafisch ontwerp, illustratie en animatie. De inspiratie daarvoor haalt ze uit letterlijk alles om haar heen: uit woorden, uit het dagelijks leven en uit de popcultuur. Ze haalt dan ook graag een quote van Nina Simone aan: “An artist’s duty is to reflect the times.”

Hoi Lamiae, waar kunnen we jou en je werk van kennen?
“Ik werkte eerst als freelance visual artist, maar heb sinds een jaar mijn eigen storytelling agency LAMEIAE waar ik ook met andere freelancers werk. En ik werk voor sister brand iae (uitgesproken als eye), waarmee ik zelfgeïnitieerde projecten tot leven breng. Het eerste project dat hieruit zal voortkomen is HIA: het eerste hoofdstuk van een stripboek en kunstwerkserie, mede mogelijk gemaakt door het Stimuleringsfonds.”

Hoe ben je in dit vak gerold?
“Als kind was het altijd mijn droom om creatief bezig te zijn: ik wilde animator, illustrator of modeontwerpster worden. Maar ik heb een beetje een omweg genomen, omdat ik meekreeg dat ik iets ‘realistisch’ moest doen. Dus volgde ik de opleiding tot onderwijsassistent, zodat ik dan toch creatief bezig kon zijn met leerlingen. Maar ik merkte daar dat ik niet door Anaar de PABO of een andere onderwijsopleiding. Omdat ik ook niet naar de kunstacademie wilde kwam ik uiteindelijk bij Communicatie en Multimedia Design uit. Door nieuwsgierig te blijven, van alles te proberen en hard te werken heb ik uiteindelijk mijn droombaan gecreëerd en kon ik meteen freelancen na mijn afstuderen.”

Wat maakt jouw beroep zo leuk?
“Naast dat creatief werk visueel aantrekkelijk is en leuk om te maken, heeft het voor mij een dieper liggend belang. Visuele verhalen verbinden mensen die elkaar met gesproken of geschreven taal niet begrijpen. En het helpt bij het verwerken van emoties, nostalgie en meer. Wat ik maak kan door mensen van verschillende leeftijden en achtergronden begrepen worden; dat verbindt mensen met elkaar. Dat vind ik heel tof. Daarnaast beïnvloedt visueel werk ons dagelijks leven enorm: van merken, tot reclames, tot kleding en hoe je huis eruitziet. Die invloed vind ik ook heel interessant.”

Hoe ga jij om met de uitdagingen in jouw sector en welk advies heb je voor startende kunstenaars?
“Voor mij was het vooral een kwestie van een plek aan de juiste tafel vinden. Ik ben, behalve tijdens mijn tienerjaren, nooit erg bescheiden geweest als het gaat om vragen stellen, nieuwsgierig zijn en dingen proberen. Maar het duurde even voordat ik in een omgeving terechtkwam waarin ik me het beste kon ontwikkelen en doen wat ik wilde en belangrijk vond. Die plek vond ik onder andere bij het collectief LFMC en de communities waarmee ik samenwerk, zoals Comfy Community en Creative Muslim Club.

Mijn advies is dan ook: wees nieuwsgierig. Stel vragen, zolang het respectvol is. Ontdek zoveel mogelijk, of dat nou via stages, vrijwilligerswerk of events is. Idoliseer niemand. Je kunt veel leren van degenen die jij als succesvol ziet, maar aan het einde van de dag zijn zij ook maar gewoon mensen en hoef je niet precies dezelfde stappen te zetten als zij.”

Wat denk je dat het belang kan zijn voor jou en anderen in jouw sector om zich te organiseren, in een vakbond of beroepsorganisatie bijvoorbeeld?
“Ik denk dat transparantie erg belangrijk is. In de creatieve sector komt er nog weleens een vorm van gatekeeping voor. Bespreek gewoon met elkaar wat je vraagt voor je werk, deel hoe je aan een project bent gekomen en als je geen tijd hebt voor een klus, verwijs dan door naar iemand anders. Je verliest echt geen klanten puur omdat je hen doorstuurt. Er mag meer vanuit een abundance mindset gewerkt worden in plaats van vanuit schaarste.

Los van je werk: wat maakt jou blij? Waar krijg je energie van?
“Mijn religie, die zorgt ervoor dat ik dagelijks momenten kan nemen om te gronden en te reflecteren. En de community die ik om mij heen heb. Deze twee dingen zorgen ervoor dat ik nooit het gevoel heb dat ik iets tekort kom in het leven.”